Παραπλέοντας μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, μυθολογίας, επιστήμης και μυθοπλασίας, τα αλιεύματα του Γιάννη Πάσχου είναι ιδεολογικά τεχνάσματα που ξεχύθηκαν σταδιακά στις σελίδες του ψηφιακού περιοδικού Χάρτης, κολυμπώντας βουστροφηδόν ανάμεσα σε ύπτιες πεταλούδες και πασχίζουν να βυθιστούν πλησίστια «στον ωκεανό της έκστασης».
Λόγος ουραίος, ποιητικός και συνάμα σατιρικά επιστημονικοφανής, αλληγορικά μειδιών, αλιεύς μυθοπλαστικών μαργαριταριών με υπόκρουση Ψαραντώνη, αλλά διαρκώς μέγας ερωτικός, διά χειρός ορεσίβιου ιχθυοτρόφου αλιευμένος.

Από τον πρόλογο του Δημήτρη Καλοκύρη

---

Η δελφινολαμπίδα ή το ψάρι του Οαννού

H δελφινολαμπίδα είναι μακρινή απόγονος του Οαννού, που ήταν μισός άνθρωπος και μισός ψάρι. Η δελφινολαμπίδα κυκλοφορεί τη νύχτα σαν πυγολαμπίδα και τη μέρα κολυμπά σαν δελφίνι. Παρόμοια περίεργα όντα υπάρχουν ελάχιστα. Η δελφινολαμπίδα εποπτεύει τις κινήσεις των ερωτευμένων στη θάλασσα και τη στεριά. Είναι ο μεγαλύτερος καταγραφέας της ιστορίας των ερώτων. Διασώζει τους μεγάκυκλους των ψιθύρων, τα ατημέλητα φτερά των μελισσών, το βουητό των αρχαίων περγαμηνών, καθώς ανασύρονται από  νάρκη αιώνων, συγκεντρώνει τα δάκρυα των απωλειών, των απορρίψεων, των συκοφαντιών κι εξομολογείται κάθ’ εκάστη, ως απεγνωσμένη ψυχή, αγνώριστη, άνευ συστηματικής κατατάξεως και αναπόδεικτη υπάρξεως. Λουσμένη στη σκόνη του δρόμου, ταξινομεί τα πάθη των υπάρξεων που δεν αναγνωρίζει  η ιστορία. Αυτή η υπέροχη σύντροφος της λαχτάρας κοιμάται στις παρυφές  των ονείρων και αυνανίζεται στο προαύλιο της πρώτης πρωινής μας σκέψης.

---

Ο ανταγωνισμός ευνοεί πάντα την καραβίδα

Η καραβίδα είναι ντροπαλή σαν κορίτσι του κατηχητικού και  ακόλαστη  σαν έμπειρη πορνοστάρ. Την ημέρα κρύβεται κάτω από τις πέτρες  του ποταμού, κάτω από τις πονηρές σκέψεις μας, χώνεται μέσα στην υδρόβια βλάστηση, στις ρίζες των παραποτάμιων δένδρων και από εκεί παραμονεύει, παίρνοντας όλα τα μέτρα για να μη γίνει αντιληπτή. Επιφυλακτική, κυρίως, με τον άνθρωπο, τον ανήλεο θηρευτή της,  αν και λένε, ότι η καραβίδα ήταν το μοναδικό  όν που ακολούθησε  τον Ορφέα όταν εκείνος κατέβηκε στον κάτω κόσμο για να συναντήσει την Ευρυδίκη. Την έτρωγε, λένε,  η περιέργεια να δει την Ευρυδίκη, να δει τη γυναίκα που ενέπνευσε  τέτοιο μεγαλειώδες και ασίγαστο πάθος. Η καραβίδα, πάντως,  αφού αντίκρισε την Ευρυδίκη από κοντά,  απογοητεύθηκε, την περίμενε πολύ πιο όμορφη κι ελκυστική. Με περίσσια πια αυτοπεποίθηση για τη  δική της ομορφιά, αναρριχήθηκε, η νάρκισση,  στον πάνω κόσμο κι άρχισε  την ακόλαστη νυχτερινή  ζωή, προκαλώντας θύελλα σχολίων  μεταξύ των άλλων έμβιων όντων, ακόμη και των ανθρώπων. Είναι το μόνο υδρόβιο που καταφέρνει να ερωτοτροπεί  και ανάσκελα και στα τέσσερα και μάλιστα, ζευγαρώνει για πάνω από τρεις μήνες συνεχώς. Ξαπλώνει ανάσκελα μέσα στην απαλή ροή του ποταμού, εκεί που το οξυγόνο είναι μεγαλύτερο από 7ppm και ο πυθμένας είναι μαλακός σαν αναπαυτικό στρώμα, έπειτα,  γυρνά στα τέσσερα, με ευκολία και χάρη, απολαμβάνοντας τις ερωτικές φαντασιώσεις της απτόητη, άνετη και, κυρίως, παντελώς ελεύθερη από τις προκαταλήψεις και  τις συνήθειες των άλλων ζώων του πλανήτη.  Η μεγάλη της αυτοπεποίθηση δεν έχει όρια, αφού  μόνη της αναλαμβάνει να κρατήσει ακόμη και  τα γονιμοποιημένα αυγά  εννέα μήνες κάτω από το σώμα της, προφυλαγμένα κατάλληλα μέχρι να εκκολαφθούν. Ο χρόνος αυτός, της επώασης των αυγών της,  παλαιότερα ήταν μικρότερος, το πολύ έξι μήνες, αλλά από τότε που επέστρεψε  από τον κάτω κόσμο και αναγνώρισε τη  γοητευτική της ύπαρξη ως μοναδική και  αδιαμφισβήτητη, ο χρόνος επώασης  των αυγών της έγινε εννέα μήνες,  με στόχο  να ανταγωνιστεί στα ίσια τον άνθρωπο. Από τον ανταγωνισμό αυτό κερδισμένη φαίνεται ότι βγήκε η καραβίδα και αποτέλεσε πηγή αστείρευτης έμπνευσης για ζωγράφους, συγγραφείς, μουσικούς, σχεδιαστές ρούχων, κατασκευαστές οικιακών και άλλων συσκευών, ακόμη και ποδοσφαιρικές ομάδες την  τύπωσαν στις φανέλες τους.   Πέρα από αυτά, η καραβίδα ενέπνευσε και την ερωτική ζωή των ανθρώπων, είναι γνωστά τα πάρτυ καραβίδας, πάρτυ όπου οι καλεσμένοι εκδύονται τα βάρη που κουβαλούν, όπως οι καραβίδες τον εξωσκελετό τους και επιδίδονται σε ερωτικά όργια παρόμοια και ακόμη τολμηρότερα από αυτά των  Ρωμαίων, ενώ η σταδιοδρομία της (αυτής και άλλων ειδών της υπεροικογένειας των αστακοειδών) στη σεξοβιομηχανία είναι αξιοθαύμαστη, καθώς  συμμετέχει σε δεκάδες ταινίες πορνό, όπου κατέχει πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αθέμιτος ανταγωνισμός;  Ίσως. Αυτή, πάντως, με  χαλαρή διάθεση τα κάνει όλα κι αν είχε φωνή, θα μπορούσε  να δηλώσει: Ο καθείς με  τα προσόντα του…

---

Competition always favours the crayfish

The crayfish is shy like a Sunday school girl and promiscuous like an experienced pornstar. During the day she hides underneath the river’s stones, underneath our saucy thoughts, penetrating the aquatic undergrowth, the roots of the riverside trees and from there she lures, taking all the required measures in order not to get caught. Cautious, especially with humans, who prey upon her relentlessly, even though it is said that the crayfish was the only being that followed Orpheus when he descended into the underworld to meet Eurydice. She was burning with curiosity to see Eurydice, to see the woman that inspired such majestic and inextinguishable passion. However, when the crayfish finally met Eurydice up close, she was disappointed, as she had expected her to  be much prettier and more attractive.  With overabundant confidence for her own beauty, she crawled, the narcissist, to the world and started her dissolute nightlife, provoking a storm of gossip among the other animate beings, even humans. The crayfish is the only aquatic animal that manages to canoodle both lying on her back and on all fours and to mate for over three months in a row nonstop. She lies on her back on the soft flow of the river, where the oxygen is above 7ppm and the riverbed is smooth like a comfortable mattress and then, with ease and grace, she turns on all fours, enjoying her fantasies undeterred, relaxed and, above all, completely free from the prejudice and the habits of the other animals of the planet. Her great confidence has no limits as she takes on the task of appropriately protecting her fertilized eggs for nine months underneath her body. The time required for her eggs to hatch used to be less, six months at the most, but since the crayfish returned form the underworld and recognized her own enchanting existence as unique and unquestionable, hatching time for her eggs became elongated to nine months with an eye on competing on equal terms with man. This competition appears to have favoured the crayfish which became a source of endless inspiration for painters, authors, musicians, designers, makers of home appliances, even football clubs that had her printed on their kit. Further to this, the crayfish also inspired human sex life; infamous are the crayfish parties where the guests take off the weight they have been carrying, like the crayfish strips off of her exoskeleton and fling themselves into erotic orgies surpassing in temerity even the Roman ones, while her career (hers and others species’ of the crustacean superfamily) in the porn industry is admirable as she has taken part in tens of porn movies where she is the protagonist. Imperfect competition? Perhaps. However, the crayfish with her cool attitude says no to nothing and if she could speak she would state that “competition is the whetstone of talent”. Translation Alaxandra Samohtraki

---

Σχέδια του Νίκου Καλαϊτζάκη που συνόδευσαν τα κείμενα στον ηλεκτρονικό Χάρτη

---