Μεγάλες διώρυγες -Big Canals
Ποιητική συλλογή– Collection of poems
Οι «Μεγάλες διώρυγες» είναι μια ποιητική συλλογή αφιερωμένη στο γυναικείο στήθος. Ο Γιάννης Πάσχος στην τρίτη του αυτή ποιητική συλλογή γράφει για το γυναικείο στήθος και τις πολλαπλές νοηματοδοτήσεις του. Το στήθος πέρα από πηγή έμπνευσης αποτελεί μια από τις πρώτες συναντήσεις του ανθρώπου με τον «άλλο» άνθρωπο. Ως πάντα «σημαίνον» οδηγεί τον καθέναν μας στην υπαρκτότητα, στον κόσμο των συμβόλων και στη λυτρωτική εικόνα που αέναα δηλώνει τη ζωτική επιθυμία και την ομοιότητα της γυναικείας φύσης με τη συμπαντική φύση.
Big Canals, Yannis Paschos’s third collection of poems is dedicated to female breast and itsmultitude of meaning. Breast, is not only a source of inspiration but also one of the first experiences man has with his fellow humans. As an eternal signifier it drives us to existence, to the world of symbols and the redeeming images that perpetually express the vital desire and the resemblance of the female nature to the nature of the universe itself.
Μεταμόρφωση
Κάθε βράδυ
ξεκινώ αρτιμελής
με καλό καιρό,
με δάχτυλα βουτηγμένα στο μέλι,
χείλη πετροπλυμένα,
τυφλός.
Οργωμένος με αυταπάρνηση
χαράζω την κοίτη του στήθους σου
με γλώσσα πύρινη
και το πρωί,
σε χνούδι μεταμορφώνομαι,
απαλό, ξανθό και ανεπαίσθητο.
Metamorphosis
Every night
I start able bodied,
with good weather,
with fingers dipped in honey,
stonewashed lips,
blind.
Ploughed by self-denial
I engrave the bed between your breasts
with a fiery tongue
and in the morning
I turn into body hair
downy, blond and indiscernible.:
Translation: Alexandra Samothraki
Δίπλα από το παράθυρο με το μωρό αγκαλιά
Μισόγυμνη καθώς ήταν,
το μωρό της πήρε αγκαλιά να το θηλάσει∙
στην καρέκλα κάθισε,
δίπλα ακριβώς απ΄ το παράθυρο του κήπου.
Μικρό ζωάκι περίεργο, σαν απ’ άλλο κόσμο,
τη ρώγα της ρουφούσε με βλέμμα μετέωρο,
χαμένο σε πελάγη ευτυχίας.
Τα μάτια της σφάλισε κάνα δυο φορές
για δευτερόλεπτα,
σα να ’θελε κάτι απ’ τη σκέψη της να αποδιώξει
και την αίσθηση την αλλόκοτη να ξεπεράσει.
Μωρό μου, είπε, με σιγανή φωνή,
παραδομένη
και κείνο στάση δεν άλλαξε,
σα να ’ξερε
ότι τόση αποδοχή και ευτυχία δεν θα ξανανιώσει.
Αγάπη μου, είπε ψιθυριστά
και τα πόδια της άνοιξε
να βολευτεί καλύτερα
στην καρέκλα μπροστά από το παράθυρο.
Next to the window holding a baby
Half naked as she was,
she took her baby in her arms to feed him
and then sat on the chair
right next to the garden window
Tiny, weird creature, otherworldly
sucking at her nipple with an undecided look
lost in a sea of happiness.
She shut her eyes a couple of times
for seconds,
as if she wanted to get rid of her thoughts
and over this weird sensation.
My baby, she said quietly
surrendered
and he did not budge
as if he knew
that so much acceptance and happiness could not be felt again.
My love, she said in a whisper
and spread her legs
to get more comfortable
on the chair in front of the window.
Translation: Alexandra Samothraki