CORPO UMANO
Η έκθεση Corpo Umano, παρουσιάζει επιλεγμένα έργα της φωτογραφικής θεματολογίας του Στέφανου Πάσχου σε σύζευξη με τα ποιήματα του Γιάννη Πάσχου (Μεγάλες Διώρυγες, εκδόσεις Μελάνι, 2015). Η έκθεση Corpo Umano, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παρουσιάζει επιλεγμένα έργα από τους δύο βασικούς άξονες της φωτογραφικής θεματολογίας του Στέφανου Πάσχου : το γυναικείο σώμα και το πορτραίτο. Ο πρώτος όροφος της Πινακοθήκης, θα περιλαμβάνει τις ασπρόμαυρες εκτυπώσεις (emulsion liquide) σε σύζευξη με τα ποιήματα του Γιάννη Πάσχου (Μεγάλες Διώρυγες, εκδόσεις Μελάνι, 2015) όπως αυτή είχε σχεδιαστεί πριν από τον ξαφνικό θάνατο του φωτογράφου τον Ιανουάριου του 2017 ενώ στο ισόγειο θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τις αναζητήσεις του Στέφανου Πάσχου, από την πολυποίκιλη δουλειά του ως εικαστικού μέσα από την ενότητα των Φαγιούμ.
Ο Στέφανος Πάσχος γεννήθηκε το 1948 στα Γιάννενα. Αποφοίτησε από τη Ζωσιμαία Σχολή.Σπούδασε κινηματογράφο στην Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα και φωτογραφία στο Παρίσι. Διακρίθηκε στο πορτρέτο, το γυμνό και τη μόδα με έργα καλλιτεχνικής και αισθητικής αρτιότητας, συνδυάζοντας τεχνικές και υλικά με πρωτοποριακό τρόπο. Στα περισσότερα έργα του, ανεξάρτητα από το χρόνο και τον τρόπο παραγωγής τους, μελετημένες σκηνογραφίες και προσχεδιασμένες καταστάσεις μεταφέρουν πρόσωπα και γυμνά σώματα σε διαφορετικούς χρόνους της ιστορίας της φωτογραφίας.
Ο Γιάννης Πάσχος, είναι καθηγητής Ιχθυολογίας. Η ποιητική συλλογή «Μεγάλες Διώρυγες» εκδόσεις Μελάνι 2015, είναι αφιερωμένη στο γυναικείο στήθος. Το στήθος ως πάντα «σημαίνον» οδηγεί τον καθέναν μας στην υπαρκτότητα, στον κόσμο των συμβόλων και στη λυτρωτική εικόνα που αέναα δηλώνει τη ζωτική επιθυμία και την ομοιότητα της γυναικείας φύσης με τη συμπαντική φύση.
Corpo Umano
Η αρχή
Καθόμασταν στο μπαλκονάκι ενός μικρού διαμερίσματος τελευταίου ορόφου επί της οδού Φορμίωνος στο Παγκράτι από όπου φαινόταν πεντακάθαρα ο Λυκαβηττός και φυλλογυρίζαμε το άλμπουμ του με φωτογραφίες από το Άγιο όρος.
Ο Λυκαβηττός, του είπα, είναι μια μεγάλη εκκλησία.
Έχω ψάλλει στον Λυκαβηττό, μου απάντησε ο Στέφανος
Πότε; τον ρώτησα με απορία
Όταν ήμουν παπάς, μου εξήγησε
Αυτό ήταν, δεν χρειαζόταν άλλο. Ρίξαμε πάνω μας δυο σεντόνια που βρήκαμε πρόχειρα, το ένα με μεγάλα χρωματιστά λουλούδια και το άλλο πράσινο με κίτρινες ρίγες και αρχίσαμε τις ψαλμωδίες και τις παρακλήσεις στη σελήνη του αττικού ουρανού και ύμνους μακροζωίας για τη Στέλλα την κομμώτρια, που της άρεσε η φωτογραφία και η ποίηση και εκτιμούσε βαθέως τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες.
Εκείνο το βράδυ σε κλίμα κατάνυξης και υπερβατικών αναζητήσεων ξεπήδησε και η ιδέα να κάνουμε κάτι οι δυο μας. Να σμίξουν οι φωτογραφίες του και τα ποιήματά μου από το βιβλίο Μεγάλες Διώρυγες που ήταν αφιερωμένο στο γυναικείο στήθος. Μια ιδέα ήταν που έμεινε για καιρό (όπως και τόσες άλλες) στον αέρα. Το άνοιξη όμως του 2016 βάλαμε το σχέδιο μπροστά, στην αρχή σκεφτήκαμε να αναζητήσουμε χώρο στην Αθήνα, μετά στη Θεσσαλονίκη όπου είχαμε περάσει οι δυο μας περιπετειώδεις μέρες, καταλήξαμε στα Γιάννενα, εκεί που ανθίζουν τα παιδικά μας χρόνια και η γη ισορροπεί με ασφάλεια στο κεφάλι του αγαπημένου μας μάγου Βακάντρα.
Τίτλος; τον ρωτάω.
Corpo Umano
Ανθρώπινο σώμα;
Ναι
Nude;
Nude is not naked, σύζευξη με τα ποιήματά σου, μου απαντά.
Χτύπησε το τηλέφωνό του.
Ποιος είναι; τον ρωτάω.
Η Στέλλα
Τέτοια ώρα;
Έφτιαξε πίτα και μας έφερε δυο κομμάτια
Πες της να ανέβει πάνω
Δεν μπορεί έχει το παιδί.